|
سر به هوا نیستم اما
نظرات شما عزیزان:
برای همه مان پیش آمده است که کسی را دوست بداریم٬ بزرگش کنیم٬ دلتنگش شویم
و يکباره٬ سرمان را بالا بیاوریم و ... قصه همين سر را بالا گرفتن است... وقتی سرت را بالا می گيری٬ خوب که نگاه می کنی٬ می بينی هيچ شباهتی به آن چه بود و دوست داشتی٬ ندارد! از اولش هم آنی که فکر می کردی نبوده و اين صرفا ساخته ذهن تو بوده ... او فقط حضور داشته! حضور فيزيکی يا مجازی! همين! هيچ کار نکرده است...هيچ نگفته است...يا گفته است و تو نشنيده ای! چرا؟ چون دوستش داشتی! خطايش را دوست داشتی! و سرت را که بالا می گيری٬ مي بينی که هيچ شباهتی به آن که دوستش داشتی ندارد! تقصير خودت است! بايد سرت را از همان اول بالا بگيری... مدت هاست آموخته ام٬ سرم را بالا بگيرم! 
 |
|||||||||||
تبادل
لینک هوشمند
